Elvis Presley - (8 Ιανουαρίου 1935 - 16 Αυγούστου 1977)

Ο Έλβις Άαρον Πρέσλυ (η ορθή προφορά στ' Αγγλικά, στα Ελληνικά αποδίδεται ως Έλβις Άαρον Πρήσλεϋ) (αγγλικά : Elvis Aaron Presley)(8 Ιανουαρίου 1935 - 16 Αυγούστου 1977) γεννήθηκε στο Τουπέλο του Μισισίπι. Γνωστός και με το προσωνύμιο "Βασιλιάς της Ροκ εν Ρολ" και "Βασιλιάς" (αγγ. "The King"), ήταν τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός ενώ θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των τελευταίων 50 ετών.

Ξεκίνησε τραγουδώντας μουσική rockabilly για την εταιρεία Sun Studios, με πολλά κομμάτια ρυθμικής μπλουζ, γκόσπελ (gospel) και Κάντρι, ενώ ο συνδυασμός όλων αυτών των οδήγησε προς την καθαρή μουσική Ροκ εν ρολ. Επιτυχία γνώρισε όμως και με μπαλάντες αλλά και με κομμάτια κάντρι, μπλουζ, ποπ, φολκ, αγγίζοντας κάποιες στιγμές ακόμη και τη τζαζ. Μπορούσε να ερμηνεύσει πολλά είδη μουσικής, πάντα με την ίδια επιτυχία, χάρη στην ευέλικτη φωνή του.

Ο Έλβις Πρίσλεϊ κυκλοφόρησε 75 άλμπουμ από το 1956 ως το 1977. Υπολογίζεται πως μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί πάνω από 1 δισεκατομμύριο αντίτυπα, περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Πολλά από αυτά έγιναν χρυσά ή πλατινένια, ακόμη και περισσότερες από μια φορές. Εκτός αυτών, τιμήθηκε με 14 υποψηφιότητες για βραβείο Γκράμι, εκ των οποίων τρεις φορές ήταν νικητής. Στην ηλικία των 36 ετών τιμήθηκε με το Grammy Lifetime Achievement Award για το σύνολο της καριέρας του.

Εκτός από την καριέρα του στη μουσική, ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε και σε 33 κινηματογραφικές ταινίες. Αν και δεν είχαν καλή υποδοχή από τους κριτικούς, ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρες. Ακόμη, ιστορικές έχουν μείνει οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του και τα ειδικά αφιερώματα.

Πέθανε πρόωρα το 1977 σε ηλικία 42 ετών από καρδιακή αρρυθμία, κυρίως λόγω της κακής διατροφής, των εξαντλητικών ωραρίων αλλά και των φαρμάκων που χρησιμοποιούσε σε μεγάλες ποσότητες. Παρόλα αυτά, μετά το θάνατο του, υπήρξε σύγχυση, ακόμη και φημολογία πως ο Πρίσλεϊ ζει έως και σήμερα.

Χρονικό

Πρώτα χρόνια

Ο Έλβις γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1935 στις 4:35 π.μ. στο Iστ Τουπέλο του Μισισίπι, σε ένα σπίτι που αριθμούσε δύο δωμάτια. Γονείς του ήταν οι Βέρνον Πρίσλεϊ και Γκλάντυς Λαβ Σμιθ, οι οποίοι, όπως πολλοί περιγράφουν, ήταν πολύ προστατευτικοί προς αυτόν, ενώ ο ίδιος είχε μια ασυνήθιστα στενή σχέση με τη μητέρα του. Ο δίδυμος αδερφός του, Τζέσυ Γκάρον, πέθανε κατά τη γέννα, αφήνοντας έτσι τον Έλβις να ζήσει ως μοναχοπαίδι. Ο Έλβις, στη μνήμη του πρόωρα χαμένου αδελφού του, χρησιμοποιούσε ως μεσαίο όνομα το Άρον αντί του Ααρόν που ήταν και το κανονικό.

Το 1941, ο Έλβις ξεκίνησε το σχολείο. Οι συμμαθητές του τον πείραζαν συνεχώς καθώς έδειχνε ξένος σε σχέση με αυτούς. Σύμφωνα με τους καθηγητές του, ήταν καλό παιδί και μέτριος μαθητής. Το 1945 ο Έλβις αποκτά την πρώτη του κιθάρα η οποία ήταν μεταχειρισμένη. Εν έτει 1946, ο Πρίσλεϊ αλλάζει σχολείο, αλλά το 1948 η οικογένεια μετακομίζει στο Μέμφις του Τενεσί, όπου και πάλι έμειναν σε φτωχικές γειτονιές. Ο νεαρός Έλβις πήγαινε στις Συνάξεις του Θεού και εκεί επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μπλουζ μουσική αλλά και από την γκόσπελ[1]. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1953, ο Πρίσλεϊ έκανε διάφορες δουλειές όπως οδηγός φορτηγού, ενώ δούλεψε και σε συνεργείο.

Το ξεκίνημα στη μουσική

Στις 18 Ιουλίου 1953, ο Πρίσλεϊ πληρώνει $3,25 για να ηχογραφήσει ένα δίσκο στη Sun Studios με τα τραγούδια My Happiness και That's When Your Heartaches Begin. Ο Πρίσλεϊ έδωσε αυτό το δίσκο στη μητέρα του, ως δώρο για τα γενέθλια της. Επέστρεψε στη Sun Studios στις 4 Ιανουαρίου 1954 και πλήρωσε $8,25 για να ηχογραφήσει ένα δεύτερο δίσκο με τα τραγούδια I'll Never Stand in Your Way και It Wouldn't Be the Same Without You. Ο ιδρυτής του μικρού στούντιο ηχογραφήσεων, Σαμ Φίλιπς, ο οποίος είχε ήδη ηχογραφήσει καλλιτέχνες όπως οι Howlin' Wolf, Τζέιμς Κότον, B. B. King και Little Milton, έψαχνε για έναν λευκό με νέγρικο ήχο και συναίσθημα. Ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε στην κατάλληλη χρονική στιγμή, οπότε στις 26 Ιουνίου 1954 αυτός και η συνεργάτης του, Μάριον Κέιστερ, τον καλούν στο στούντιο για ένα δοκιμαστικό.

Ο Έλβις έπαιξε με τους Σκοτ Μουρ και Μπιλ Μπλακ (μετέπειτα ,the jordanaires) αλλά αρχικά το δοκιμαστικό κρίθηκε αποτυχημένο. Κατά τη διάρκεια μιας πρόβας όμως πάνω στο τραγούδι That's All Right, ο Φίλιπς έκρινε το αποτέλεσμα ικανοποιητικό και στις 19 Ιουλίου 1954 το έδωσε στην κυκλοφορία. Ο δίσκος έγινε επιτυχία και η φήμη του Πρίσλεϊ άρχισε να εξαπλώνεται, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες υπήρξαν γύρω από τη μουσική του. Το δεύτερο σινγκλ του με τα Good Rockin' Tonight και I Don't Care if the Sun Don't Shine κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1954. Η καριέρα του αρχίζει να παίρνει εθνικές διαστάσεις, όταν στις 28 Ιανουαρίου 1956 μαζί με τους Μουρ, Μπλακ και D.J. Fontana έκαναν την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Stage Show, σε μια σειρά οκτώ παραστάσεων.

Ο Πρίσλεϊ και ο Τομ Πάρκερ

Ιστορική στιγμή για την καριέρα και την πορεία του Έλβις στάθηκε η γνωριμία του με τον Τομ Πάρκερ (γνωστό και ως "συνταγματάρχη" - en. "Colonel"), ο οποίος πήρε και τον πλήρη έλεγχο της καριέρας του. Ο Πάρκερ μετέφερε τον Πρίσλεϊ από την Sun Studios στην RCA Records στις 25 Νοεμβρίου 1955, εξαγοράζοντας το συμβόλαιο του με τη Sun για $35,000. Το πρώτο σινγκλ του Έλβις για την RCA, Heartbreak Hotel πούλησε πολύ γρήγορα ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

Ο Πάρκερ ήταν ένας από τους καλύτερους στη δουλειά του και έκανε τα πάντα για να προωθήσει ακόμη περισσότερο τον Πρίσλεϊ, κλείνοντας μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη, έκλεισε στον Έλβις επταετές συμβόλαιο με κινηματογραφικό στούντιο, κάτι που οδήγησε στην παραμέληση της μουσικής καριέρας του για συμμετοχή σε ταινίες. Αυτές συνήθως ήταν μιούζικαλ και σημάδεψαν τη μεταμόρφωση του Πρίσλεϊ από ένα επαναστάτη Ρόκερ σε διασκεδαστή για όλη την οικογένεια. Ο Πρίσλεϊ ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ταινία Love Me Tender ενώ κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε θεωρούνται τα Jailhouse Rock και King Creole.

Η επιτυχία του Πρίσλεϊ οδήγησε τον ίδιο και τον Πάρκερ να μοιράζονται τα κέρδη ισόποσα. Με τα χρόνια, πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν για τον Τομ Πάρκερ, τα περισσότερα από αυτά επικριτικά.

Στρατιωτική Θητεία

Στις 20 Δεκεμβρίου 1957 ο Πρίσλεϊ λαμβάνει το φύλλο πορείας του για την υποχρεωτική θητεία του στον Αμερικανικό στρατό. Στις 24 Μαρτίου του 1958 παρουσιάστηκε κανονικά στη μονάδα του στο Φρίεντμπεργκ της Γερμανίας. Κατά την παραμονή του στα Γερμανικά εδάφη γνώρισε την 14-χρονη Πρισίλα Μπολιέ, την κοπέλα που αργότερα θα παντρευόταν. Ο Πρίσλεϊ επέστρεψε στα Αμερικανικά εδάφη στις 2 Μαρτίου 1960 και μερικές μέρες αργότερα του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του λοχία.

1968: Η επιστροφή

Το άστρο του Πρίσλεϊ είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει την εποχή που ο ίδιος αφιερώνονταν εξ ολοκλήρου στην κινηματογραφική του καριέρα και η Βρετανική "επιδρομή" στις ΗΠΑ ήταν πλέον γεγονός, με τους Beatles να ηγούνται αυτής. Έως και τα τέλη της δεκαετίας του '60, ο Πρίσλεϊ συμμετείχε σε μια σειρά ταινιών οι οποίες, αν και κερδοφόρες, δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο να επιδείξουν όσον αφορά τη μουσική τους. Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος από την πορεία που είχε πάρει η καριέρα του. Αυτό οδήγησε σε ένα μαγνητοσκοπημένο κονσέρτο που αργότερα ονομάστηκε "'68 Comeback Special", μεταδόθηκε από το NBC στις 3 Δεκεμβρίου 1968 και αργότερα κυκλοφόρησε σε άλμπουμ από την RCA. Ο Πρίσλεϊ είχε να δώσει ζωντανή παράσταση από το 1961 στο Περλ Χάρμπορ.

Αν και δεν είχε τον τεράστιο προϋπολογισμό των κινηματογραφικών του ταινιών, ο Πρίσλεϊ κατάφερε να βγάλει μέσα από αυτό μια παράσταση συναισθηματικού μεγαλείου, με ερμηνείες που τον έφερναν και πάλι πίσω στις ρίζες του ροκ εν ρολ. Απέφυγε να κάνει ένα απλό Χριστουγεννιάτικο σόου, όπως αρχικά αποσκοπούσε ο Τομ Πάρκερ. Η επιστροφή του 1968 ακολουθήθηκε από ζωντανές συναυλίες το 1969, αρχικά στο Λας Βέγκας και έπειτα σε ολόκληρη την έκταση των ΗΠΑ, με αριθμό-ρεκόρ θεατών στις περισσότερες από αυτές. Παρ όλη την επιτυχία αυτών , ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για τον Έλβις, κατά την οποία απομακρύνθηκε από τα "ρεύματα" που εκείνη την εποχή είχαν παγιωθεί από τους Beatles και Rolling Stones. Πολλοί ήταν αυτοί που άσκησαν κριτική σε αυτήν την απομάκρυνση από τις ρίζες του.

Τα τελευταία χρόνια

Μετά από εφτά χρόνια μακρυά από τα τσαρτς, το τραγούδι του Πρίσλεϊ "Suspicious Minds" έφτασε στο νούμερο 1 του Αμερικανικού Billboard στις 1 Νοεμβρίου 1969. Από το 1969 έως το 1971 θα κυριαρχήσει στις πωλήσεις δίσκων σε πολλές χώρες, με 20 συνεχόμενες επιτυχίες. Μετά από μια δεκαετία κινηματογραφικών ταινιών, η δεκαετία του '70 σηματοδότησε την επιστροφή του καλλιτέχνη σε μια καθαρά μουσική καριέρα. Η αρχή έγινε με το σινγκλ "Kentucky Rain" το οποίο μόνο στις ΗΠΑ πούλησε πάνω από 500.000 αντίτυπα. Ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων και παραστάσεων, όπως τα "Elvis Country", "Love Letters", "That’s The Way It Is" κ.α. Το 1973, η χρονιά ξεκίνησε με δύο παραστάσεις στη Χαβάη, μια από τις οποίες μεταδόθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω δορυφόρου και την παρακολούθησαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο τηλεθεατές. Κυκλοφόρησε και σε άλμπουμ με την ονομασία "Aloha from Hawaii via Satellite".

Παρά τις επιτυχίες και ιδιαίτερα μετά το διαζύγιο του το 1973, ο Πρίσλεϊ άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα απόμακρος και να παίρνει συνεχώς βάρος, ενώ μάχονταν και από μια εξάρτηση στα φάρμακα με συνταγή, τα οποία είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην εμφάνιση του αλλά και στην απόδοση του πάνω στη μουσική. Παρά τα όποια προβλήματα, ο Πρίσλεϊ συνέχισε τις συναυλίες και τα νέα άλμπουμ για τα επόμενα χρόνια. Το 1977 βρήκε τον Πρίσλεϊ να μάχεται με τον εαυτό του, καθώς είχε μετατραπεί σε μια καρικατούρα αυτού που ήταν πριν μερικά χρόνια. Πολλές συναυλίες δεν δόθηκαν καθόλου ενώ δεν ήταν λίγες αυτές στις οποίες το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου. Αντιμέτωπος με την πολύ κακή του υγεία, έκανε την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση στην Ιντιανάπολις, στις 26 Ιουνίου 1977.

Θάνατος και ταφή

Στις 16 Αυγούστου 1977 στο Μέμφις του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ βρέθηκε ξαπλωμένος στο πάτωμα από τη μνηστή του Τζίντζερ Όλντεν, στο σπίτι του, τη βίλα Γκρέις λαντ, στο Μέμφις του Τενεσί. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Baptist Memorial όπου και στις 3:30 μ.μ. ανακοινώθηκε ο θάνατος του. Ο Πρίσλεϊ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών. Σε μια συνέντευξη τύπου που δόθηκε αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο θάνατος επήλθε από καρδιακή αρρυθμία η οποία προκλήθηκε από μεγάλη δόση ναρκωτικών.

Η κηδεία του Πρίσλεϊ ήταν εθνικό γεγονός, ενώ την παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του, θαυμαστές και δημοσιογράφοι. Η ταφή του Πρίσλεϊ αρχικά έγινε στο νεκροταφείο του Φόρεστ Χιλ στο Μέμφις, δίπλα από τη μητέρα του, αλλά για λόγους ασφαλείας οι σωροί μεταφέρθηκαν στη Γκρέις λαντ. Μετά το θάνατο του άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φημολογίες, από τον τρόπο με τον οποίο πέθανε μέχρι και το αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή.

Εις βάθος

Φωνητικά χαρακτηριστικά

Ο Πρίσλεϊ ήταν βαρύτονος με φωνή με πολυποίκιλα ηχοχρώματα. Κάλυπτε 2,3 οκτάβες, με πιο ιδανική για τον Πρίσλεϊ τη μεσαία οκτάβα. Η φωνή του θύμιζε σε πολλά αυτή των τραγουδιστών ρυθμικής μπλουζ και γκόσπελ, τα μουσικά βήματα των οποίων άλλωστε ακολούθησε και ο ίδιος.

Μουσικές ρίζες

Ακόμη και στη δεκαετία του '60, σε μια εποχή που ο ρατσισμός βρίσκονταν στο αποκορύφωμα του, ο Πρίσλεϊ πάντα έδειχνε την αγάπη του για την Αφρο-Αμερικανική μουσική και εξέφραζε αβίαστα το πόσα οφείλει σε καλλιτέχνες όπως οι B. B. King, Arthur Crudup, Τζάκι Γουίλσον, Ρόμπερτ Τζόνσον, Ivory Joe Hunter και Fats Domino.

Έως και τα μέσα του 20ού αιώνα, οι μαύροι καλλιτέχνες είχαν ελάχιστες πωλήσεις δίσκων, βγάζοντας μόνο τα προς το ζην. Άλλα από τη στιγμή που ο Έλβις αγόρασε τη μουσική του Otis Blackwell και συνεργάστηκε με τον στιχουργό Κλοντ Ντιμίτριους, η μουσική βιομηχανία πέρασε σε μια νέα διάσταση.

Δεν ήταν λίγοι όμως αυτοί που κατηγόρησαν τον Πρίσλεϊ πως απλώς κλέβει την Αφρο-Αμερικανική μουσική. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μάικλ Μπέρτλαντ του πανεπιστημίου του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ δανείστηκε από τους μαύρους ακριβώς όσα δανείστηκε από τους λευκούς και πως όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο απλώς δεν γνωρίζουν τις πολλαπλές επιρροές που είχε. Ουσιαστικά, η εκκλησιαστική μουσική γκόσπελ ήταν μια από τις κύριες επιρροές για τη μετέπειτα πορεία του Πρίσλεϊ και το κύριο θεμέλιο όλης της μουσικής του παιδείας.

"Η μαφία του Μέμφις" και άλλοι φίλοι

Ο καλλιτέχνης είχε πολλούς φίλους, με τους οποίους συνήθιζε να περνά αρκετές ώρες. Η παρέα αυτή αποκαλούνταν πολλές φορές από τον τύπο σαν η «μαφία τους Μέμφις». Μερικοί εξ αυτών ήταν οι Sonny West, Red West, Μπιλ Σμιθ, Μάρτι Λάκερ και Lamar Fike.

Ένα άλλο κεφάλαιο ήταν οι άνθρωποι που είχαν επωμιστεί στις πλάτες τους την ασφάλεια του Πρίσλεϊ, Red και Sonny West καθώς και ο Ντέιβ Χέμπλερ, οι οποίοι έδειχναν πίστη και αγάπη προς το πρόσωπο του Πρίσλεϊ, ενώ δεν έλειπαν οι φορές που καλούνταν να το αποδείξουν έμπρακτα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή.

Presley και γυναίκες

Ο Πρίσλεϊ, πέρα από τις σχέσεις που κατά καιρούς διατηρούσε, παντρεύτηκε την Πρισίλα Μπολιέ (Priscilla Beaulieu) την 1 Μαΐου 1967. Ο Πρίσλεϊ γνωρίστηκε με την Πρισίλα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στη Γερμανία. Εννιά μήνες μετά το γάμο τους, ο οποίος έγινε στις 1 Μαΐου 1967, ήρθε στον κόσμο η μοναχοκόρη τους, Λίσα Μαρή Πρέσλυ (Lisa Marie Presley) (1 Φεβρουαρίου 1968) η οποία σήμερα είναι τραγουδίστρια. Χώρισαν στις 23 Φεβρουαρίου 1972 και συμφώνησαν σε από κοινού επιμέλεια της κόρης τους.

Έξι μήνες μετά το χωρισμό με την Πρισίλα, ο Πρίσλεϊ γνώρισε τη βασίλισσα της ομορφιάς Λίντα Τόμσον αλλά η σχέση τους θα χαρακτηρίζονταν περισσότερο σαρκική παρά οτιδήποτε άλλο. Τελευταία σύντροφος του Πρίσλεϊ ήταν η Τζίντζερ Όλτεν η οποία έμελλε να είναι και αυτή που θα τον έβρισκε να έχει αφήσει την τελευταία του πνοή το 1977.

Graceland

Η Γκρέϊσλαντ βρίσκεται στον αριθμό 3764 της λεωφόρου Έλβις Πρίσλεϊ, πάνω σε ένα λόφο του προαστίου Whitehaven του Μέμφις, 8 μίλια μακρυά από το κέντρο της πόλης. Η κατοικία χτίστηκε αρχικά κατά τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο (1861-1865) από τον εκδότη S.E. Toof, ενώ τη μορφή που έχει σήμερα την πήρε το 1938 από τους τότε ιδιοκτήτες της Δόκτορ Τόμας και Ρουθ Μουρ. Από την κόρη του ζεύγους, Ρουθ Μαρί, πωλήθηκε αργότερα στον Έλβις Πρίσλεϊ το 1957 προς $102.500, ενώ σήμερα κατοικεί σε αυτήν η Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ.

Ο Πρίσλεϊ και οι γονείς του έμειναν στη Γκρέϊσλαντ από το 1957 έως και το τέλος της ζωής τους, μαζί και με τη γιαγιά του Έλβις, Μίνι Μέι, η οποία ξεπέρασε τους απογόνους της και έφυγε από τη ζωή στις 8 Μαΐου 1980. Στην Γκρέϊσλαντ βρίσκονται θαμμένοι οι σοροί του Έλβις, της μητέρας του Γκλάντυς καθώς και της Μίνι Μέι.

Κληροδότημα και επιρροές

Το 1957 ο Πρίσλεϊ ήταν ο πιο διάσημος καλλιτέχνης σε όλο τον κόσμο. Αυτό ενέπνευσε τραγουδιστές από πολλά μέρη του κόσμου να φτιάξουν τα δικά τους τραγούδια βασισμένα στη μουσική του Πρίσλεϊ. Εν έτει 1959 εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Κλιφ Ρίτσαρντ, ο αποκαλούμενος και σαν "Βρετανός Έλβις" ενώ στη Γαλλία ο Τζόνι Χαλιντέι είχε τον τίτλο του "Έλβις της Γαλλίας". Παρόμοια συνέβη στην Ιταλία με τον Claude François και τον Bobby Solo. Όλοι τους ήταν φανερά επηρεασμένοι από τον νεαρό Πρίσλεϊ.

Την εποχή που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτες ταινίες του, πολλοί ήταν αυτοί που μιμήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στη σκηνή ενώ όλο και περισσότεροι έφηβοι άρχισαν να υιοθετούν τον τρόπο με τον οποίο χτενιζόταν. Ένα μεγάλο κεφάλαιο έκανε την εμφάνιση του μετά το θάνατο του το 1977 και αυτό δεν ήταν άλλο από τους μίμους, τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να τον μιμηθούν στα πάντα, από τη φωνή μέχρι την εμφάνιση του.

Πέρα από τα υπόλοιπα επιτεύγματα του Πρίσλεϊ, είναι και ένας από τους τέσσερις καλλιτέχνες (οι υπόλοιποι τρεις είναι οι Ρόι Όρμπινσον, Guns N' Roses και Nelly) που κατάφερε να έχει ανάμεσα στα πέντε καλύτερα δύο άλμπουμ του στο ίδιο chart. Έχει μπει στα Rock and Roll Hall of Fame, Country Music Hall of Fame και Gospel Music Hall of Fame. Το 1993 η μορφή του Πρίσλεϊ έκανε την εμφάνιση της σε γραμματόσημο των Αμερικανικών ταχυδρομείων ενώ το σπίτι του στο Μέμφις έχει χαρακτηριστεί εθνικό μνημείο.

Δισκογραφία

Άλμπουμ

Άλμπουμ σε Στούντιο

1950s

Elvis Presley (1956)

Elvis (1956)

Elvis' Christmas (1957)

1960s

Elvis Is Back! (1960)

His Hand Is Mine (1960)

Something for Everyone (1961)

Pot Luck (1962)

How Great Thou Art (1967)

From Elvis In Memphis (1969)

From Memphis to Vegas/From Vegas to Memphis (1969)

1970s

Back in Memphis (1970)

Elvis Country (I'm 10,000 Years Old) (1971)

Love Letters from Elvis (1971)

Elvis Sings the Wonderful World of Christmas (1971)

Elvis Now (1972)

He Touched Me (1972)

Elvis ("Fool" Album) (1973)

Raised on Rock/For Ol' Times Sake (1973)

Good Times (1974)

Promised Land (1975)

Today (1975)

From Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee (1976)

Moody Blue (1977)

Soundtracks

1950s

Loving You (1957)

King Creole (1958)

1960s

G.I. Blues (1960)

Blue Hawaii (1961)

Girls! Girls! Girls! (1962)

It Happened at the World's Fair (1963)

Fun in Acapulko (1963)

Kissin' Cousins (1964)

Roustabout (1964)

Girl Happy (1965)

Harum Scarum (1965)

Frankie and Johnny (1966)

Paradise, Hawaiian Style (1966)

Spinout (1966)

Double Trouble (1967)

Chambake (1967)

Speedway (1968)

Elvis (1968)

1970s

That's the Way It Is (1970)

Ζωντανές ηχογραφήσεις

1970s

On Stage: February 1970 (1970)

Elvis: As Recorded At Madison Square Garden (1972)

Aloha From Hawaii: Via Satellite (1973)

Elvis: As Recorded Live On Stage In Memphis (1974)

Having Fun With Elvis On Stage (1974)

Elvis in Concert (1977)

Ανθολογίες

1950s

Elvis' Golden Records (1958)

For LP Fans Only (1959)

A Date with Elvis (1959)

Elvis' Gold Records Volume 2: 50,000,000 Elvis Fans Can't Be Wrong (1959)

1960s

Elvis' Golden Records Volume 3 (1963)

Elvis for Everyone (1965)

Elvis' Gold Records Volume 4 (1968)

1970s

Elvis: A Legendary Performer Volume 1 (1974)

Elvis: A Legendary Performer Volume 2 (1976)

The Sun Sessions (1976)

Blue Christmas (1976)

Welcome to my World (1977)

Φιλμογραφία

Change of Habit (1969)

The Trouble with Girls (1969)

Charro! (1969)

Live a Little, Love a Little (1968)

Speedway (1968)

Stay Away, Joe (1968)

Clambake (1967)

Double Trouble (1967)

Easy Come, Easy Go (1967)

Spinout (1966)

Paradise, Hawaiian Style (1966)

Frankie and Johnny (1966)

Harum Scarum (1965)

Tickle Me (1965)

Girl Happy (1965)

Roustabout (1964)

Viva Las Vegas (1964)

Kissin' Cousins (1964)

Fun in Acapulco (1963)

It Happened at the World's Fair (1963)

Girls! Girls! Girls! (1962)

Kid Galahad (1962)

Follow That Dream (1962)

Blue Hawaii (1961)

Wild in the Country (1961)

Flaming Star (1960)

G.I. Blues (1960)

King Creole (1958)

Jailhouse Rock (1957)

Loving You (1957)

Love Me Tender (1956)

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B2%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BB%CE%B5%CF%8A