Emil Theodor Kocher πρωτοπόρος στη θυρεοειδεκτομή επί βρογχοκήλης
Ο Ελβετός φυσιολόγος και ιατρικός ερευνητής Emil Theodor Kocher ξεχώρισε για την εισαγωγή και προώθηση της αντισηπτικής χειρουργικής όπως επίσης και για τις επιστημονικές μεθόδους που εφήρμοσε στη χειρουργική και ειδικότερα τη μείωση της θνησιμότητας εξαιτίας της θυρεοειδεκτομής κάτω από το 1% στις εγχειρήσεις που πραγματοποίησε.
Συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους πρωτοπόρους της χειρουργικής της εποχής του, με την λαβίδα Kocher, που αποτελεί ένα χειρουργικό εργαλείο με κοφτερές λεπίδες και σύμπλεξη δοντιών στις άκρες που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της αιμορραγίας κατά τη διάρκεια των χειρουργικών επεμβάσεων, να ονομάζεται έτσι προς τιμήν του.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1841 στην πόλη Bern της Ελβετίας. Ήταν γιος του Jakob Alexander Kocher που ήταν μηχανικός σιδηροδρόμων και της Maria Kocher μίας θρησκευόμενης γυναίκας που άσκησε μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση και τα πιστεύω του Emil Theodor.
Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων ξεχώρισε για τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Ανάμεσα στα αγαπημένα του μαθήματα συγκαταλέγονταν οι τέχνες και η κλασική φιλολογία, ωστόσο αποφάσισε να ασχοληθεί με την ιατρική.
Το 1865 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Bern με την εργασία «Behandlung der croupösen Pneumonie mit Veratrum-Präparaten», της οποίας επιβλέπων καθηγητής ήταν ο Anton Biermer. Με την διδακτορική του εργασία αρίστευσε αποσπώντας το (cum summa laude unamimiter).
Την άνοιξη του 1865, ο Kocher ξεκίνησε μία σειρά ταξιδιών ανά την Ευρώπη για να συναντήσει και να ανταλλάξει απόψεις με μερικούς από τους σημαντικότερους γιατρούς της εποχής του. Τα ταξίδια αυτά αποδείχθηκαν ιδιαίτερα χρήσιμα καθώς διδάχθηκε νέες τεχνικές.
Το 1867 επέστρεψε στην Ελβετία και εντάχθηκε ως βοηθός στην ομάδα του Georg Lücke. Όταν το 1872 ο Lucke άφησε το Πανεπιστήμιο της Bern για να γίνει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Strasbourg, o Κοcher ήλπιζε πως θα καταλάμβανε τη θέση του. Ωστόσο ο άγραφος νόμος όριζε πως στα ελβετικά Πανεπιστήμια διορίζονταν Γερμανοί καθηγητές. Έτσι, για τη θέση προτάθηκε ο Franz Konig. Τότε ξεκίνησε ένα «κίνημα» από μαθητές και βοηθούς για να αποδοθεί η έδρα στον Κοcher, με έγγραφη επιστολή τους προς την κυβέρνηση της Berne. Ακόμη και ο τοπικός τύπος ήταν υπέρ του Ελβετού ιατρού, ενώ επιπλέον η υποψηφιότητά του υποστηρίχθηκε από διεθνείς ιατρούς και τον ίδιο τον Lücke.
Υπό την πίεση και την κινητοποίηση όλων αυτών των παραγόντων, η κυβέρνηση της Berne ανέθεσε στον Κοcher την έδρα του Τακτικού Καθηγητή της Χειρουργικής και του Διευθυντή της Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου στο Inselspital.
Σταδιοδρομία
Ο Κοcher ασχολήθηκε επισταμένως με τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένος, αποδίδοντας μεγάλη σημασία στην καλή αιμόσταση, στην επιμελημένη αντισηψία και στον σεβασμό των γειτονικών ιστών. Η χειρουργική του θυρεοειδούς, η οποία εκτελείται κυρίως ως θεραπεία βρογχοκήλης με πλήρη θυρεοειδεκτομή, όταν είναι δυνατόν, θεωρήθηκε επικίνδυνη διαδικασία, όταν ξεκίνησε τις εργασίες του.
Σύμφωνα με μερικές εκτιμήσεις, η θνησιμότητα των θυρεοειδεκτομών ήταν τόσο υψηλή αγγίζοντας το 75% το 1872. Θεωρούνταν μία από τις πιο επικίνδυνες εγχειρίσεις και στη Γαλλία είχε απαγορευθεί από την Ακαδημία Ιατρικής.
Μέσω όμως της εφαρμογής των σύγχρονων χειρουργικών μεθόδων, όπως η αντισηπτική θεραπεία πληγών, η ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος, σε συνδυασμός με το περίφημο αργό και ακριβές ύφος του Kocher, η θνησιμότητα της εγχείρησης μειώθηκε στο 13% (σε σύγκριση με τα σύγχρονα πρότυπα) σε λιγότερο από 0,5% μέχρι το 1912. Υπολογίζεται μάλιστα πως ο Kocher πραγματοποίησε περισσότερες από 2.000 επεμβάσεις.
Ο Kocher υπήρξε ένας από τους πρώτους ιατρούς που αντιλήφθηκε τη σημασία τη σημασία της αντισηπτικής τεχνικής, σε μια εποχή που αυτό θεωρήθηκε επαναστατικό.
Ερεύνησε την αιτία κάθε λοίμωξης τραύματος και προσπάθησε να απομακρύνει κάθε πηγή που μπορούσε να προκαλέσει μόλυνση. Για το λόγο αυτό απαγόρευσε τις επισκέψεις κατά τη διάρκεια των χειρουργικών επεμβάσεων. Τέλος, έχει εκδώσει πολλαπλά έργα σε αντισηπτική επεξεργασία και τη χειρουργική επέμβαση
Βραβείο Νόμπελ
Το 1909 του απενεμήθη το Βραβείο Νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας «για τις εργασίες του στον χώρο της φυσιολογίας, παθολογίας και χειρουργικής του θυρεοειδούς αδένα».
Συγγραφικό έργο
Ο Kocher παρουσίασε ένα ευρύ συγγραφικό έργο, το οποίο περιελάμβανε περισσότερα από 249 άρθρα και βιβλία. Παράλληλα επίβλεψε την εκπόνηση 130 διδακτορικών. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του συγκαταλέγονται τα: «Η αντισηπτική θεραπεία των πληγών» (1881), «Διαλέξεις στις χειρουργικές μολυσματικές ασθένειες» (1895) και «Λειτουργική Χειρουργική» (1911), που εκδόθηκε σε δύο τόμους.
Διακρίσεις
Εκτός από το βραβείο Νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας, ο Metchnikoff εξελέγη μέλος της Ακαδημίας St. Petersburg. Υπήρξε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Cambridge και έλαβε το μετάλλιο Copley της Βασιλικής Εταιρείας της Αγγλίας. Ακόμη, διετέλεσε αντεπιστέλλον μέλος πολλών εταιρειών, μεταξύ των οποίων και της Σουηδικής Ιατρικής Εταιρείας.
Προς τιμήν του, το 1916, ιδρύθηκε η Ιατρική Ακαδημία Metchnikoff στο St. Petersburg, που αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες ιατρικές σχολές της Ρωσίας.
Επίλογος
Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1917. Στις 23 Ιουλίου 1917 τον κάλεσαν για να επιβλέψει ένα επείγον περιστατικό. Ο Kocher πραγματοποίησε με επιτυχία την χειρουργική επέμβαση αλλά λίγο αργότερα ένιωσε μια αδιαθεσία και επέστρεψε στο κρεβάτι του σπιτιού του, όπου αφιερώθηκε στη μελέτη των σημειώσεών του. Μέσα στις επόμενες ώρες έπεσε αναίσθητος έως ότου κατέληξε στις 27 Ιουλίου 1917.
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ασχολήθηκε τόσο με τις αρρώστιες μάστιγες της εποχής του όσο και με τις πρωτοποριακές έρευνες κυρίως στον τομέα της γηριατρικής και της εξελικτικής εμβρυολογίας, αφήνοντας έτσι μία πλούσια κληρονομιά στους μεταγενέστερους επιστήμονες.
Πηγή: http://www.iatrikostypos.com/afieromata/nombelistes-iatroi/nombelistes-iatroi-emil-theodor-kocher-1841-%E2%80%93-1917-protoporos-sti-thyreoeidektomi-epi-vrogxokilis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου