Η επικοινωνία είναι μια πράξη συνεχούς εξισορρόπησης των αντικρουόμενων αναγκών για οικειότητα και ανεξαρτησία. Για να επιβιώσουμε στον κόσμο αδιαφιλονίκητα πρέπει να έρθουμε σε μια συμφωνία με τους άλλους, ενώ παράλληλα για να επιβιώσουμε ως υποκείμενα χρειάζεται να δρούμε αυτόβουλα και ανεξάρτητα. Ποια είναι, λοιπόν, η επίδραση της επικοινωνίας ως πράξη εξισορρόπησης ανάμεσα στην περιφρούρηση της υποκειμενικότητας και το άνοιγμα προς τον άλλο στην ανάπτυξη της οικειότητας σε μία σχέση;
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
Όταν υπάρχει δυσλειτουργία της επικοινωνίας σε ένα ζευγάρι, συνήθως εκδηλώνεται μέσα από σιωπή, ψυχικό πόνο, παρεξηγήσεις, ψευδή συμπεράσματα και μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Παράλληλα, η νέα γενιά έχει γαλουχηθεί σε έναν κόσμο όπου η εμπορευματοποίηση του σεξ είναι αχαλίνωτη, γεγονός που προάγει τον διαχωρισμό της φυσικής εγγύτητας από τη συναισθηματική σύνδεση. Ως αποτέλεσμα, η φυσική επαφή έχει εξισωθεί με τη σεξουαλική δραστηριότητα και μάλιστα με έναν χαρακτήρα επιφανειακό που την αποκόπτει από την έννοια της αυθεντικής οικειότητας, σαν να υπάρχει κάποιου είδους βιολογικός προγραμματισμός που δεν καθιστά εφικτή την ύπαρξη οικειότητας, χωρίς να επακολουθήσει σεξουαλική πράξη. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν μια σχέση θεμελιώνεται στον ανταγωνισμό των δύο συντρόφων, ο οποίος μπορεί να εκδηλώνεται μέσα από τη σεξουαλική δραστηριότητα, καθίσταται αδύνατη η ανάπτυξη οποιασδήποτε μορφής οικειότητας.
Η σύγχρονη ψυχολογία έχει εδώ και χρόνια τονίσει τη σημαντικότητα της αγκαλιάς και του αγγίγματος. Οι μελέτες μάλιστα δείχνουν πως τα μικρά παιδιά που στερούνται αυτές τις πράξεις οικειότητας δεν εξελίσσουν στο έπακρο το δυναμικό τους. Οι ενήλικες χρειάζονται τη σωματική επαφή για να νιώσουν ασφάλεια, σύνδεση, αγάπη κι επιβεβαίωση. Τι γίνεται, όμως, όταν ο ένας εκ των δύο συντρόφων αποφεύγει τη σωματική επαφή, είτε γιατί δεν επιθυμεί την εξέλιξή της σε σεξουαλική είτε επειδή έχει υπάρξει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης ως παιδί, ή υποφέρει από κάποιο άλλο σοβαρό τραύμα.
Σε κάθε περίπτωση το κλειδί είναι η ισορροπημένη επικοινωνία ανάμεσα στους δύο συντρόφους, η οποία τους δίνει τη δυνατότητα να αισθανθούν ασφάλεια, ώστε να εκφράσουν αυτά που έχει ανάγκη ο ένας από τον άλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εύκολο να εκφράσει κάποιος τις πιο ιδιαίτερες και προσωπικές του ανάγκες. Πολλές φορές το άτομο βρίσκεται σε μια σχέση χωρίς τα απαραίτητα εφόδια και νιώθει ότι του λείπει το κατάλληλο λεξιλόγιο για να ξεκινήσει αυτού του είδους τις συζητήσεις. Οι σύντροφοι, λοιπόν, πρέπει να μπουν σε μια οργανική επεξεργασία, σαν να μαθαίνουν να χορεύουν έναν χορό, ο οποίος είναι μοναδικός και ιδιαίτερος για κάθε ζευγάρι.
Πηγή: http://www.e-magazino.gr/endiaferonta/pos-na-prolabete-ton-xorismo.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου