Άγχος και πανικός: Τι επιπτώσεις έχουν στο σώμα μας;

Πόσο μπορούν να επηρεάζουν τη ζωή μας;

Ο κύριος λόγος που κάποιος δεν μπορεί να ξεπεράσει τις κρίσεις πανικού είναι γιατί στην πραγματικότητα φοβάται πως κάτι κακό θα του συμβεί , και πως η ίδια η κρίση θα τον οδηγήσει στον θάνατο ή στην τρέλα.

Πολύ δύσκολα κάποιος που υποφέρει από κρίσεις πανικού, μπορεί να κατανοήσει ότι όλα τα σωματικά συμπτώματα που του παρουσιάζονται δεν είναι άλλο, παρά σημαντικές εκδηλώσεις άγχους. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την απάντηση του σώματος μας στην αίσθηση της απειλής και η προετοιμασία του (αυτόματη και πολλές φορές ταχύτατη) για την αντίδραση μάχης-φυγής.

Με το που συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος μας έναν κίνδυνο ορατό ή μη, κατευθείαν και εν  απουσία του συνειδητού μας έλεγχου, ενεργοποιεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα το οποίο ρυθμίζει τις ζωτικές μας λειτουργίες.

Το αυτόνομο νευρικό σύστημα , αποτελείται από δύο αλληλοεπηρεαζόμενα συστήματα, το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό. Η διέγερση του συμπαθητικού προετοιμάζει το σώμα μας για δράση, ενώ το παρασυμπαθητικό είναι αυτό που επαναφέρει την ηρεμία στον οργανισμό μας.

Όταν λοιπόν διεγείρεται το συμπαθητικό, ενεργοποιεί το αναπνευστικό σύστημα με σκοπό την αύξηση του οξυγόνου προκειμένου να θέσει το σώμα μας σε δράση λόγω της απειλής που αντιλαμβάνεται. Στην περίπτωση όμως του πανικού και του άγχους, όπου δεν ακολουθεί δράση,  η υπερπροσφορά οξυγόνου δεν είναι απαραίτητη και έτσι ο οργανισμός αρχίζει αυτόματα και επιβραδύνει τον αναπνευστικό ρυθμό για να επαναφέρει την ισορροπία.

Αυτός είναι και ο λόγος που όσοι υποφέρουν από κρίσεις άγχους και πανικού παραπονιούνται για δύσπνοια,  ανεπαρκή αναπνοή, πλάκωμα ή πόνο στο στήθος.

Συνέπεια αυτής της υπέρπνοιας , ειδικά αφού το σώμα δεν ακολούθησε την δράση (μάχη/φυγή) για την οποία προετοιμάστηκε, είναι μια ελαφρά και ακίνδυνη μείωση της παροχής αίματος στον εγκέφαλο, η οποία ευθύνεται για συμπτώματα ζάλης, αστάθειας, τάση για λιποθυμία, αίσθημα μη πραγματικότητας.

Η ταχυκαρδία είναι και αυτή συνέπεια της προσπάθειας που κάνει η καρδιά να προσφέρει οξυγόνο και ενεργειακό υλικό εκεί που χρειάζεται, ενώ η ανακατανομή που γίνεται στο αίμα ,ευθύνεται για το ωχρό και κρύο δέρμα μας ,καθώς και για τα μουδιάσματα στα άκρα , αφού το αίμα προωθείται κυρίως προς τους μεγάλους μυς των άκρων προκειμένου να θέσει το σώμα σε δράση (θέση μαχης-φυγής).

Επιπλέον, επειδή ο οργανισμός έχει λάβει μήνυμα συναγερμού θέτει το πεπτικό σύστημα σε υπολειτουργία , (αφού μπροστά στον κίνδυνο η ανάγκη για φαγητό γίνεται δευτερεύουσα), με αποτέλεσμα την τάση για έμετο ή αίσθημα βάρους στο στομάχι, ενώ οι μυς τίθενται σε ετοιμότητα προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος.

Αυτός είναι και ένας λόγος που όταν αγχωνόμαστε κινούμαστε από δω και από κει (σε αναμμένα κάρβουνα) ή κουνάμε νευρικά τα άκρα μας, γιατί το σώμα μας είναι έτοιμο για δράση, λόγω μιας απειλής που αντιλήφθηκε ο εγκέφαλος μας. Όταν λοιπόν αυτή η απειλή δεν προέρχεται από το εξωτερικό περιβάλλον, τότε ο άνθρωπος ,ανησυχεί πως κάτι κακό του συμβαίνει αφού δεν μπορεί να εξηγήσει τι μπορεί να τον έφτασε σε αυτό το σημείο.

Το στοιχείο, λοιπόν της ανθρώπινης φύσης ,να μην μπορεί να δεχτεί κάτι όταν δεν υπάρχει εξήγηση, οδηγεί τον άνθρωπο σε αυτοκαταστροφικές ερμηνείες ότι θα τρελαθεί ή θα συμβεί κάτι πολύ κακό, και όλες αυτές οι σκέψεις αυξάνουν το άγχος του το οποίο με τη σειρά του οδηγεί πάλι σε σωματικά συμπτώματα και έτσι δημιουργείται ο φαύλος κύκλος του πανικού.

Πηγή: briefingnews