Το ελιξίριο της νεότητας!

Το ελιξίριο της νεότητας, αλλά και ένα ισχυρό όπλο κατά της νόσου Αλτσχάιμερ, ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ!

Και αυτό δεν είναι άλλο από μετάγγιση αίματος νεαρών σε ηλικά ατόμων ή αλλιώς μετάγγιση «Βαμπίρ»!

Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν σε ηλικιωμένα ποντίκια, η πρωτεΐνη GDF11, επονομαζόμενη και πρωτεΐνη της νεολαίας που κυκλοφορεί στο αίμα νεαρών ατόμων, είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση τόσο των ισχυρών μυών, όσο και της καλής κατάστασης του εγκεφάλου, ενώ όχι μόνο «επαναφορτίζει» τον τελευταίο, αλλά βελτιώνει τη μνήμη και τη μάθηση.

Η συγκεκριμένη πρωτεΐνη βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στο αίμα νεαρών ατόμων, ενώ εξαφανίζεται σταδιακά καθώς γερνάμε…

Στόχος πλέον των καθηγητών του τμήματος Βλαστικών Κυττάρων και Αναγεννητικής Βιολογίας του Χάρβαρντ. είναι να ξεκινήσουν άμεσα δοκιμές και σε ανθρώπους.

«Όλοι αναρωτιόμασταν γιατί ως νέοι είμαστε και πιο δυνατοί και ανώτεροι διανοητικά. Νομίζω ότι βρήκαμε την απάντηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η GDF11 έχει μια καταπληκτική ικανότητα να αποκαθιστά τη γήρανση των μυών και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Αξίζει να δοκιμαστεί και κατά του Alzheimer», τόνισε ο επικεφαλής των ερευνών.

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/episthmh/story/442009/metaggiseis-vampir-to-elixirio-tis-neotitas#ixzz362eT6QQb

9 ερωτήσεις αυτογνωσίας

Αν δεν ρωτούσαμε στη ζωή αυτή, δεν θα παίρναμε απαντήσεις, αλλά ούτε θα μαθαίναμε καινούργια πράγματα. «Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις», λέει η διακεκριμένη βρετανίδα ψυχολόγος Emma Kenny. Και προσθέτει: «Όσο είμαστε νέοι μας αρέσει να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα, να βιώνουμε νέα συναισθήματα, να πειραματιζόμαστε με το διαφορετικό, να αλλάζουμε όνειρα και φιλοδοξίες. Μεγαλώνοντας όμως κουραζόμαστε και σταματάμε να παίρνουμε τη “συναισθηματική μας θερμοκρασία”. Η ρουτίνα, η επανάληψη, η κούραση και οι ευθύνες δεν μας βοηθούν να νιώσουμε τον παλιό μας αυθορμητισμό, να αφεθούμε στο καινούργιο, στην έκπληξη. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε πως για ισορροπημένες σχέσεις και για μια ισορροπημένη γενικά ζωή, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι απαραίτητη η συνεχής ανατροφοδότηση του εαυτού μας. Η ανατροφοδότηση αυτή μπορεί να προέρχεται από ανθρώπους αλλά και δραστηριότητες που μας κάνουν να αισθανόμαστε χαρούμενοι. Επίσης, είναι χρήσιμο να μπορούμε να νοηματοδοτούμε τη ζωή μας ανάλογα με τη φάση στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, για να βρούμε πάλι την όρεξή μας για ζωή, δεν έχουμε παρά να θέσουμε κάποιες απλές ερωτήσεις στον εαυτό μας. Κάποιες ερωτήσεις που αν τις απαντούσαμε θα άλλαζε όλη μας η ζωή».

1. Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;

Η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή είναι το «κλειδί» για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Αν, δηλαδή, θέλουμε περισσότερη ζωή και λιγότερη δουλειά ή τουλάχιστον αυτά τα δύο κινούνται στα ίδια επίπεδα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Από την άλλη, υπάρχουν και περίοδοι στη ζωή όπου η δουλειά λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, οπότε εξαρτάται από το πώς νιώθουμε την εκάστοτε περίοδο. Οι ειδικοί πάντως μας επισημαίνουν πως η σωστή ισορροπία είναι 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση (ύπνος και σιέστα) και 8 ώρες ελεύθερος χρόνος. Όσοι κυμαίνονται σε αυτές τις αναλογίες, μάλλον βρίσκονται σε καλό δρόμο. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση που αυτή η ιδανική ισορροπία δεν είναι εφικτή για ορισμένους, καλό θα είναι τουλάχιστον να φροντίζουμε να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τους σημαντικούς άλλους που υπάρχουν στη ζωή μας. Αυτοί μπορεί να είναι οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας, τα παιδιά μας ή και όλοι αυτοί μαζί. Άλλωστε, τις προτεραιότητες θα πρέπει να τις θέτουμε μόνοι μας.

2. Μου αρέσει ο εαυτός μου;

Η ερώτηση αυτή είναι κάπως δύσκολη, γιατί το αν αγαπάμε τον εαυτό μας εξαρτάται από πολλές και διαφορετικές παραμέτρους. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι αρέσουμε στον εαυτό μας όταν αρέσουμε στους άλλους. Αυτό, αν και δεν είναι αξίωμα, έχει μια δόση αλήθειας, μια που οι άλλοι έτσι κι αλλιώς αποτελούν έναν καθρέφτη του εαυτού μας. Ιδανικά θα θέλαμε να είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είναι και οι άλλοι (δηλαδή αυτοί που αγαπάμε) και -ιδανικά και πάλι- θα θέλαμε να φροντίζουμε τους άλλους έτσι όπως θα θέλαμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Βέβαια, για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, χρειάζεται εξάσκηση. Ας πούμε ότι φτιάχνουμε ένα κέικ, ότι πετυχαίνουμε άψογα μια άσκηση γιόγκα ή μαθαίνουμε ένα πρόγραμμα στο κομπιούτερ. Και τα τρία αυτά πράγματα χρειάζονται εξάσκηση. Αυτό συμβαίνει και με την ενδοσκόπηση. Πρέπει συνεχώς να κοιτάζουμε μέσα μας, αλλά και έξω από εμάς, για να κατανοήσουμε διάφορα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι συναντάμε έναν καρδιακό μας φίλο ή μια κολλητή μας στον δρόμο και εκείνη αρχίζει να αναλύει τι σκέφτεται για εμάς. Πώς θα νιώθαμε και τι θα απαντούσαμε στις αδιάκριτες ερωτήσεις της; Θα νιώθαμε άβολα επειδή μας λέει άκομψες αλήθειες, θα την ακούγαμε με προσοχή και χωρίς θυμό ή θα θυμώναμε πολύ μαζί της; Αυτό το τεστ μπορούμε να το κάνουμε κάθε φορά που αναρωτιόμαστε αν μας αρέσει ο εαυτός μας. Θα μας βοηθήσει να κάνουμε συχνά ενδοσκόπηση, να κατανοούμε τις αντιδράσεις μας και τέλος να προβάλλουμε την εκδοχή του εαυτού μας που μας αρέσει. Και ναι, αυτή η εκδοχή είναι η καλύτερη.

3. Για ποιο πράγμα (ή πρόσωπο) θα έδινα μάχη;

Το να είμαστε ξεκάθαροι για τους ανθρώπους, το περιβάλλον και τις αιτίες που αγωνιζόμαστε είναι ενδεικτικό του ότι έχουμε αξίες. Και όπως μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί, το να αναγνωρίζουμε τις αξίες μας είναι ένα από τα «κλειδιά» της ευτυχίας. Ας αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς κάποια πράγματα. Χωρίς φίλους, χωρίς μια πολιτική πεποίθηση, χωρίς ένα υπέροχο ζευγάρι παπούτσια (που κουραστήκαμε πολύ να αποκτήσουμε). Και μετά ας προσπαθήσουμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι δεν τα χρειαζόμαστε. Είναι μια πολύ καλή άσκηση που μπορούμε να κάνουμε πολύ συχνά. Παραλείποντας τα πράγματα ή τα πρόσωπα που δεν θα αγωνιζόμασταν γι’ αυτά, θα έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο για να αφοσιωθούμε σε αυτά που τελικά μας κάνουν ευτυχισμένους. Δηλαδή την οικογένεια και τους φίλους.

4. Η ζωή μου με εμπνέει για να γίνω καλύτερος;

Όταν σκεφτόμαστε το όμορφο σπίτι μας, δεν μας προκαλείται η διάθεση να είναι πάντα καθαρό; Όταν κοιτάζουμε τον αγαπημένο μας σύντροφο, δεν σκεφτόμαστε πόσο καλοί θέλουμε να είμαστε μαζί του; Κάποιες φορές, όταν επικεντρωνόμαστε στα θετικά που συμβαίνουν στη ζωή μας, νιώθουμε τη διάθεση να τη βελτιώσουμε κι άλλο. Να κάνουμε θετικές αλλαγές, να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Ας φανταστούμε ότι ξυπνήσαμε το πρωί και υποσχεθήκαμε στους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας ότι θα κάνουμε κάτι για να τους ευχαριστήσουμε. Στα παιδιά θα φτιάξουμε ένα υπέροχο πρωινό, θα φορέσουμε εκείνο το φόρεμα που αρέσει πολύ στον σύντροφό μας και στη δουλειά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, αφού πρώτα πούμε σε όλους μια γλυκιά καλημέρα. Πώς θα ήταν αυτή η ημέρα για εμάς; Κάπως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τη ζωή μας. Αν βλέπουμε τη ζωή μας σαν μια όμορφη μέρα με ωραία πράγματα και πρόσωπα, τότε έτσι θα γίνει.

5. Μήπως έχω την τάση να γενικεύω;

Όταν βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να τα πηγαίνουν καλά στη ζωή τους, ενώ εμάς μας πηγαίνουν κάποια πράγματα στραβά, τότε νιώθουμε πως κάτι δεν κάνουμε καλά. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους είναι πάντα ρόδινη, ούτε βέβαια άνθρωποι που πέφτουν πάντα από καταστροφή σε καταστροφή. Το πρόβλημα είναι ότι γενικεύουμε ένα γεγονός. Δεν μπορεί μια μέρα να είναι ζεστή κι εμείς να γενικεύουμε ότι βαρεθήκαμε τον καύσωνα. Στην πραγματικότητα, η γενίκευση είναι μια κακή συνήθεια που το μόνο που μας αποφέρει είναι να χαλάει τη διάθεσή μας. Δεν πήραμε την προαγωγή που περιμέναμε; Ε, δεν πειράζει! Αυτή η μέρα δεν είναι η πιο δυστυχισμένη της ζωής μας. Είναι μια στιγμή από ολόκληρη τη ζωή μας. Σε ένα χρόνο ή σε 2 μήνες δεν θα σημαίνει τίποτε για εμάς. Αν αντιμετωπίζουμε τη ζωή περισσότερο στωικά παρά μελοδραματικά, θα μπορέσουμε πιο εύκολα να εστιάσουμε στο επόμενο δημιουργικό μας βήμα. Ας επιτρέψουμε, λοιπόν, στον εαυτό σας ακόμα και να αποτύχει κάποιες φορές, έχουμε αυτό το δικαίωμα. Αν το αποδεχτούμε, τότε θα είναι πιο εύκολο να προχωρήσουμε παρακάτω.

6. Ακούω πραγματικά τους άλλους;

Όλοι θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ καλούς ακροατές, στην πραγματικότητα όμως αφήνουμε τους άλλους να μιλήσουν προκειμένου να βρούμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον εαυτό μας. Οι αληθινά καλοί ακροατές δεν συγκεντρώνονται απλώς σε αυτό που τους λέει ο συνομιλητής τους, αλλά σκέφτονται και πάνω σε αυτό που τους λέει. Και μόνο όταν ακούσουμε και μπούμε στο πρόβλημα του άλλου θα μπορέσουμε να είμαστε αντικειμενικοί μαζί του. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος μας αναλύει ένα θέμα του, καλό είναι να μη σχεδιάζουμε την απάντησή μας την ώρα που μιλάει, αλλά να εστιάσουμε απλώς την προσοχή μας σε αυτό που μας λέει. Η ψιλοκουβέντα είναι πάντα χαλαρωτική, αλλά αν από μια συζήτηση κάποιος βγάλει ένα χρήσιμο συμπέρασμα για εκείνον, αυτό θα είναι αληθινά βοηθητικό. Ούτως ή άλλως, πολλοί άνθρωποι αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη δεν είναι να λάβουν κάποια οδηγία για το τι να κάνουν, αλλά κάποιον να τους ακούσει αληθινά και να τους συναισθανθεί. Αυτό από μόνο του μπορεί να καταστεί βοηθητικό και ανακουφιστικό. Όπως είπε άλλωστε και ο διάσημος δημοσιογράφος και «γκουρού» της συνέντευξης Λάρι Κινγκ: «Κανείς δεν έμαθε μιλώντας. Όλοι έμαθαν ακούγοντας».

7. Μήπως πληγώνω τους άλλους;

Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι με υψηλά στάνταρ έχουν την τάση να είναι επικριτικοί με τους άλλους όταν εκείνοι δεν πληρούν τις προσδοκίες τους. Όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι περιμένουμε από τους άλλους πολλά και εκείνοι δεν τα καταφέρνουν, ας σκεφτούμε πως κάποιοι άνθρωποι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, απλώς το δικό τους «καλύτερο» δεν είναι αυτό που θεωρούμε εμείς καλύτερο. Αυτό θα μας βοηθήσει να μη γινόμαστε επικριτικοί και σκληροί και να αποδεχτούμε τους άλλους. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση θα ήταν χρήσιμο να μην ξεχνάμε και τα δικά μας αδύναμα σημεία, αφού είμαστε άνθρωποι και όλοι αναπόφευκτα έχουμε κάποια. Τότε ίσως καταφέρουμε να είμαστε λιγότερο απαιτητικοί με τους γύρω μας. Βέβαια, το «κλειδί» πίσω από όλα αυτά βρίσκεται στο να είμαστε σε πραγματική επαφή με τα συναισθήματά μας, ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να ξεχωρίζουμε τι πραγματικά μας ενοχλεί και σε ποιο βαθμό.

8. Ποιος είναι ο πιο τυχερός άνθρωπος που γνωρίζω;

Όλοι μας ανεξαιρέτως γνωρίζουμε έναν τουλάχιστον άνθρωπο που (πιστεύουμε ότι) έχει τα πάντα. Έχει υπέροχο σπίτι, τέλεια δουλειά, ευτυχισμένη οικογένεια. Τυχερός, ε; Στην πραγματικότητα όχι! Τα καλά πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή συνήθως είναι αποτέλεσμα σωστής στρατηγικής. Για παράδειγμα, ο σωστός σχεδιασμός και το πλάνο είναι που μας βοηθούν να αποφύγουμε τα λάθη. Αλλά πέρα από τον σχεδιασμό, η επιτυχία, μας βεβαιώνουν οι ειδικοί, οφείλεται και στη θετική διάθεση. Στην ψυχολογία είναι αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Δηλαδή, η αρνητική διάθεση που μπορεί να έχουμε εξαρχής απέναντι σε κάτι, τελικά μας οδηγεί υποσυνείδητα να πράξουμε με τρόπο που θα επιβεβαιώσει την αρχική μας αρνητική πρόβλεψη. Για παράδειγμα, αν πιστεύουμε ότι ο σύντροφός μας έχει κουραστεί από τη σχέση μας και θέλει να χωρίσουμε, μπορεί να του συμπεριφερόμαστε άσχημα, νευρικά ή με ζήλεια και τελικά να θελήσει όντως να χωρίσουμε. Άλλωστε, έρευνες μας λένε ότι οι άνθρωποι με αρνητική διάθεση σπάνια πετυχαίνουν τους στόχους τους. Αντίθετα, οι αισιόδοξοι σχεδόν πάντα. Γι’ αυτό, όταν μας τυχαίνουν άσχημα συμβάντα, ας μην προσκολληθούμε σε αυτά. Ας τα μετατρέψουμε σε κίνητρο για το επόμενο βήμα μας.

9. Πόσο δυνατός είμαι για να κάνω την αυτοκριτική μου;

Συχνά, όταν κάτι πάει λάθος, από ένστικτο περισσότερο, αρχίζουμε να κατηγορούμε τους άλλους. Είναι μια συνήθεια που την έχουμε από την παιδική ηλικία. Και βέβαια όταν είμαστε παιδιά δικαιολογείται. Αλλά ως ενήλικοι θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τα λάθη μας, δεν μαθαίνουμε ποτέ από αυτά. Είναι πολύ τίμιο και γενναίο να μπορούμε να πούμε: «Ήταν δική μου ευθύνη και έκανα λάθος». Όταν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ουσιαστικά πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά, γιατί την επόμενη φορά που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια δύσκολη κατάσταση θα μπορέσουμε να πάρουμε τη σωστή απόφαση. Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να αναλαμβάνουμε την προσωπική μας ευθύνη, αλλά πάντα στον βαθμό που μας αναλογεί. Για να το πετύχουμε αυτό, είναι απαραίτητη η συνεχής ενδοσκόπηση, ώστε να είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας. Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα μπορούμε να είμαστε οι αντικειμενικοί κριτές του εαυτού μας, θα αναγνωρίζουμε τόσο τα δυνατά όσα και τα λιγότερο δυνατά μας σημεία και θα υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης.

Πηγή: vita.gr

Τα παλαιότερα Logos εταιρειών στον κόσμο

Το λογότυπο είναι το έμβλημα, η «ψυχή» της κάθε εταιρείας και ένας από τους βασικούς τρόπος να προωθήσει την εικόνα της με ένα σύμβολο που «μένει» στο μυαλό του καταναλωτή και τον βοηθάει να την ξεχωρίζει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες.

Καθώς τα χρόνια περνούν και το μάρκετινγκ εξελίσσεται και οι εταιρείες αλλάζουν χέρια ή και αντικείμενο, προκύπτει η ανάγκη να αλλάξει και το logo. Για μερικές εταιρείες, όμως, αυτό είναι σχεδόν απαγορευμένο.

Ας δούμε τα σήματα που άντεξαν περισσότερο από όλα στο χρόνο.

Stella Artois

Πρώτη εμφάνιση: 1366

Κλάδος: Ποτά

Η δημοφιλέστερη βελγική μπύρα στον κόσμο παράγεται στο Leuven εδώ και σχεδόν 750 χρόνια. Ο Sebastian Artois την αγόρασε το 1708 χωρίς να αλλάξει το αρχικό λογότυπο, κίνηση που σεβάστηκαν όλοι οι επόμενοι ιδιοκτήτες. Το κέρατο-σάλπιγγα ήταν εκεί από την πρώτη μεσαιωνική μέρα και συνεχίζει να είναι μέχρι σήμερα.

Peugeot

Πρώτη εμφάνιση: 1850

Κλάδος: Αυτοκίνητα

Το λιοντάρι είναι η βάση του logo από το 1810, πήρε τη μορφή που βλέπετε στα ποδήλατα της φίρμας και συνεχίζει να βρίσκεται στα καπό όλων των αυτοκινήτων της σε ελαφρώς διαφορετική πόζα.

Heinz

Πρώτη εμφάνιση: 1869

Κλάδος: Τρόφιμα

Με ελάχιστες αλλαγές εδώ και 145 χρόνια, έχει γίνει συνώνυμο της ketchup σε όλο τον κόσμο.

Bass Ale

Πρώτη εμφάνιση: 1876

Κλάδος: Ποτά

Το κόκκινο τρίγωνο ήταν το πρώτο λογότυπο που κατοχυρώθηκε ποτέ από τη βρετανική κυβέρνηση. Έχει απεικονιστεί μέχρι και σε πίνακα του Μονέ, ενώ ακόμα και ο Τζόις αναφέρει την μπύρα που το φέρει στον «Οδυσσέα» του.

Levi Strauss & Co.

Πρώτη εμφάνιση: 1886

Κλάδος: Ένδυση

Το λογότυπο που απεικονίζει δύο άλογα να προσπαθούν να ξηλώσουν ένα παντελόνι ήταν τόσο διάσημο που ο κόσμος ζητούσε τα ρούχα της εταιρείας ως «εκείνα τα παντελόνια με τα άλογα». Μάλιστα, η αρχική ονομασία της εταιρείας ήταν «The Two Horse Brand» και μόλις το 1928 άλλαξε σε Levi Strauss & Co. Το logo όμως έμεινε στη θέση του.

Johnson & Johnson

Πρώτη εμφάνιση: 1887

Κλάδος: Ιατρικός εξοπλισμός και φάρμακα

Απαράλλακτο από τη μέρα που πρωτοεμφανίστηκε, είναι το έμβλημα μιας από τις μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρείες με δραστηριότητα σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου.

Twinings Tea

Πρώτη εμφάνιση: 1887

Κλάδος: Ποτά

Η εταιρεία που εμπορεύεται τσάι σε περισσότερες από εκατό χώρες, όχι μόνο χρησιμοποιεί το ίδιο logo εδώ και 227 χρόνια, αλλά βρίσκεται και στην ίδια διεύθυνση στο Λονδίνο από τη μέρα που ιδρύθηκε.

Prudential

Πρώτη εμφάνιση: 1896

Κλάδος: Ασφάλειες

Το αρχικό σήμα απεικόνιζε ένα καράβι μπροστά στον βράχο του Γιβραλτάρ θέλοντας να τονίσει πως η ασφαλιστική αυτή εταιρεία είναι «Δυνατή σαν βράχος». Το καραβάκι έφυγε, ο βράχος είναι ακλόνητος μέχρι σήμερα.

Shell Oil

Πρώτη εμφάνιση: 1904

Κλάδος: Ενέργεια

Η εταιρεία ξεκίνησε τις δραστηριότητές της μεταφέροντας κοχύλια από την Ινδία, για αυτό και επέλεξε αυτό το logo. Όταν η μεταφορά και διύλιση πετρελαίου έγινε η κύρια ασχολία της -μετά τη συγχώνευση με τη Royal Dutch Petroleum Company- το κοχύλι έμεινε ως έμβλημα και επιβιώνει μέχρι σήμερα.

Sherwin-Williams

Πρώτη εμφάνιση: 1905

Κλάδος: Χρώματα

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1890 και είχε ως σήμα έναν χαμαιλέοντα. Όμως η αλματώδης ανάπτυξή της στο «γύρισμα» του αιώνα έκανε τους ιθύνοντες να αναζητήσουν άλλο logo και κατέληξαν σε αυτό που ονομάστηκε «βάψε τη Γη». 

Πηγή: http://www.fortunegreece.com/photo-gallery/ta-paleotera-logos-eterion-ston-kosmo/#11

Το ξέρατε; Γιατί πάνω από την Ακρόπολη δεν πετάνε πουλιά;

Η λέξη Ακρόπολη προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων άκρος και πόλις και κυριολεκτικά σημαίνει πόλη στην άκρη (ή σε ακρότατο).

Για αμυντικούς σκοπούς, οι οικιστές επέλεγαν ένα υπερυψωμένο σημείο, συχνά ένα λόφο με απότομος πλευρές.

Σε πολλά μέρη στον κόσμο, αυτοί οι πρώιμοι οχυροί οικισμοί γίνονταν ο πυρήνας μεγάλων πόλεων, που επεκτείνονταν στο επίπεδο έδαφος γύρω από την Ακρόπολη. Τέτοια παραδείγματα είναι οι πόλεις της Αθήνας και της Ρώμης.

Η Ακρόπολη, παρ’ όλο που συνδέεται κυρίως με ελληνικές πόλεις, όπως η Αθήνα, το Άργος, η Αρχαία Θήβα και η Αρχαία Κόρινθος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί γενικά για όλους τους οχυρούς οικισμούς πάνω σε λόφους, μεταξύ αυτών στη Ρώμη, στην Ιερουσαλήμ, στην κελτική Μπρατισλάβα και σε πολλές πόλεις της Μικράς Ασίας.

Η πιο γνωστή ακρόπολη είναι η Ακρόπολη της Αθήνας, όπου δεσπόζει το μνημείο του Παρθενώνα. Παρόλο που αρχικά οι ακροπόλεις εντοπίζονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, η κατασκευή τους γρήγορα εξαπλώθηκε στις ελληνικές αποικίες όπως η Δωρική Λατώ στην Κρήτη κατά την Αρχαϊκή περίοδο….

Είναι γνωστό ότι πάνω από την Ακρόπολη, στον ιερό βράχο του αρχαίου Παρθενώνα, εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν πετάνε πουλιά αλλά και αεροπλάνα, εξαιτίας του ισχυρού γεωμαγνητικού πεδίου που τα αποτρέπει!

Πηγή: http://www.e-magazino.gr/endiaferonta/to-kserate-giati-pano-apo-tin-akropoli-den-petane-poulia.html

Οι "πειρατές" της δεκαετίας του '50

Οι "πειρατές" της δεκαετίας του '50 στη Σοβιετική Ένωση δεν είχαν torrents αλλά δίσκους από... παλιές ακτινογραφίες.

Κι όμως, η ιστορία της "πειρατείας" στο χώρο της μουσικής επεκτείνεται πολύ περισσότερο από την απλή αντιγραφή (ή το... upload πλέον μέσω torrents) περιεχομένου που κάποιος δε θέλει να πληρώσει για να αποκτήσει. Στη Σοβιετική Ένωση των δεκαετιών του '40 και του '50, οι λόγοι "πειρατείας" της μουσικής ήταν πολύ διαφορετικοί, με το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας μας ωστόσο, να αφορά τη μέθοδο αντιγραφής και διάδοσης συγκεκριμένων μουσικών ειδών.

Μουσικά κομμάτια σε παλιές ακτινογραφίες, λοιπόν, σαν αυτή που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία. Ποια ήταν, όμως, η αιτία γι' αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο αντιγραφής μουσικής;

Αν κάνουμε μία αναδρομή σ' εκείνη την περίοδο, αμέσως μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα κατανοήσουμε καλύτερα τους λόγους. Η Σοβιετική Ένωση ήταν ένα μέρος με "μηδενική ανοχή" στην ξένη μουσική η οποία "υιοθετούσε" μία διαφορετικού τύπου ιδεολογία. Η αμερικανική jazz, το blues ή το rock and roll ήταν "απαγορευμένα" και, ακόμη και η ακρόασή τους, μπορούσε να οδηγήσει κάποιον σε απομάκρυνση από το σχολείο του ή, ακόμη χειρότερα, στη φυλακή ή σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Παρ' όλα αυτά, η ζήτηση για τέτοια μουσικά είδη παρέμενε αυξημένη, ιδιαίτερα ανάμεσα στους "stilyagi", μία ομάδα νέων με φιλοσοφία που τους οδηγούσε σε θαυμασμό για το δυτικό "καπιταλιστικό" τρόπο ζωής.

Η "υπόγεια" λύση για τη διάδοση μουσικής που ήταν απαγορευμένη στη χώρα βρέθηκε, λοιπόν, σε flexi-discs που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται από... παλιές ακτινογραφίες - μία φτηνή και αξιόπιστη πρώτη ύλη για τέτοιου τύπου "αντιγραφές". Τα υλικά για να δημιουργηθούν οι ιδιαίτεροι αυτοί "δίσκοι" αντλήθηκαν από τα αρχεία νοσοκομείων της Αγίας Πετρούπολης, όπου υπήρχαν εκατοντάδες παλιές ακτινογραφίες τις οποίες δεν αναζητούσε ούτε χρειαζόταν κανείς.

Εικόνες από σπασμένα χέρια και πόδια, πλευρά, ακτινογραφίες κρανίων και άλλα σχετικά, αποτέλεσαν μία "ξεχωριστή" πρώτη ύλη για τη δημιουργία ειδικών "δίσκων" με την αντιγραφή μουσικής που δεν μπορούσε να διαδοθεί με άλλο τρόπο στη χώρα. Με τη βοήθεια συμβατικού εξοπλισμού, η απαγορευμένη μουσική "εγγραφόταν" στις ακτινογραφίες και, στη συνέχεια, κόβονταν σε "δίσκους" με διάμετρο περίπου 25 εκατοστά, κάποιες φορές, μάλιστα, χρησιμοποιώντας ένα τσιγάρο για να δημιουργηθεί η κεντρική "οπή" τους.

Με κωδικούς όπως "Rock on the bones" ή "skeleton of my grandmother", το "πειρατικό" περιεχόμενο μπορούσε να αγοραστεί από κάποιον dealer που βρίσκόταν σε κάποια σκοτεινή γωνιά του μετρό της Μόσχας. Το trend κράτησε για περίπου 15 χρόνια και έγινε γνωστό με την ονομασία "roentgenizdat" (μία παρόμοια έννοια με το "samizdat" που αφορούσε τις "παράνομες" αυτο-εκδόσεις απαγορευμένης λογοτεχνίας στη Σοβιετική Ένωση). Ανακαλύφθηκε, μάλιστα, από τις αρχές, που το έκαναν παράνομο το 1958, οδηγώντας, μέσα στην επόμενη χρονιά, ακόμη και στη φυλακή κάποιους από τους επικεφαλής του.

Τα χρόνια πέρασαν και η εμφάνιση της κασέτας, μεταξύ άλλων, άλλαξε τα δεδομένα, οι ιδιαίτεροι "δίσκοι" από παλιές ακτινογραφίες, όμως, βρίσκονται ακόμη στα χέρια κάποιων, θυμίζοντας εκείνη την περίοδο και αυτόν τον τρόπο "πειρατείας" μουσικής που μπορείτε να δείτε εν δράσει και στο παρακάτω video.

Πηγή: http://www.piperies.gr/posts/oi-peirates-tis-dekaetias-toy-50

Μάθετε τι άλλο κακό κάνει το κάπνισμα και δεν το είχαν ανακαλύψει μέχρι σήμερα

Μέχρι σήμερα όλοι γνωρίζαμε τιςεπιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία. Ωστόσο, ανάμεσα σ'αυτά που γνωρίζαμε ποτέ δεν είχε αναφερθεί η μερική απώλεια ακοής!

Κι όμως! Σύμφωνα με πρόσφατη βρετανική έρευνα, οι καπνιστές έχουν κατά μέσο όρο 15% μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν μειωμένη ακοή καθώς περνάνε τα χρόνια, σε σχέση με τους μη καπνιστές.

«Journal of the Association for Research of Otolaryngology»

Μάλιστα, το πρόβλημα αφορά ακόμη και στους παθητικούς καπνιστές. Οι ερευνητές που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ωτορινολαρυγγολογίας «Journal of the Association for Research of Otolaryngology», σύμφωνα με την Independent, ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 165.000 ενήλικες, 40 έως 69 ετών, οι οποίες είχαν κάνει ένα τεστ ακοής (αναγνώριση ομιλίας σε συνθήκες έντονου θορύβου).

Ως εκ τούτου, ακόμη και οι παθητικοί καπνιστές, εμφανίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα μειωμένης ακοής. Και στις δύο περιπτώσεις -τόσο στο ενεργητικό, όσο και στο παθητικό κάπνισμα- όσο περισσότερο καπνίζει κάποιος ή όσο περισσότερο εκτίθεται στον καπνό των άλλων, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος να εμφανίσει μειωμένη ακοή σταδιακά.

Δεν έχουν διασαφηνίσει ακόμα για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό και πώς είναι δυνατόν η ακοή να επηρεάζεται από το κάπνισμα, αλλά ενδέχεται να συμβαίνει λόγω εμπλοκής καρδιαγγειακών αιτιών.

Πηγή: http://www.med24.gr/endiaferonta/4346-mathete-ti-allo-kako-kanei-to-kapnisma-kai-den-to-eixan-anakalypsei-mexri-simera

Εσείς γνωρίζετε ποιος είναι ο μεγαλύτερος εθισμός του ανθρώπινου οργανισμού;

Μελετώντας με ποιον τρόπο η υπεριώδης ακτινοβολία επηρεάζει το δέρμα, οι επιστήμονες παρατήρησαν κάτι πραγματικά εντυπωσιακό. Οπως προέκυψε από την έρευνα, ο μεγαλύτερος εθισμός του ανθρώπινου οργανισμού είναι απόλυτα φυσικός και είναι το ηλιακό φως.

 

Συγκεκριμένα, η νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell δείχνει ότι η υπεριώδης ακτινοβολία, ακόμα και σε μέτριες ποσότητες, προκαλεί την παραγωγή της ορμόνης β-ενδορφίνης, που μας κάνει να νιώθουμε καλά και μουδιάζει τον πόνο.

 

Όταν οι επιστήμονες μπλόκαραν την παραγωγή βήτα-ενδορφίνης με το φάρμακο Ναλοξόνη (που χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση της υπερβολικής δόσης ηρωίνης σε επείγοντα περιστατικά σε νοσοκομεία) σε ποντίκια που εξέθεσαν σε υπεριώδη ακτινοβολία, τότε αυτά εμφάνισαν συμπτώματα στέρησης: τρέμουλο, χτύπημα δοντιών και νευρικότητα.

 

Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες παρατηρούν τη σωματική εξάρτηση του οργανισμού από το φως του ήλιου και αυτά τα ευρήματα έρχονται να προστεθούν σε ένα πεδίο έρευνας που εξετάζει την ακραία ηλιοθεραπεία ως πιθανό εθισμό στον άνθρωπο.

Πηγή: http://www.e-magazino.gr/endiaferonta/eseis-gnorizete-poios-einai-o-megaliteros-ethismos-tou-anthropinou-organismou.html